FUROSEMIDUM
ampułka 10 mg/ml (2 ml)
Jest preparatem z grupy leków moczopędnych pętlowych (posiada punkty uchwytu w obrębie pętli nefronu). Nasila wydalanie kationów sodowych (Na + ) poprzez zahamowanie resorpcji zwrotnej chlorku sodu głównie w ramieniu wstępującym pętli nefronu. Poza jonami sodowymi, furosemid zwiększa wydalanie jonów: wapniowego, magnezowego, potasowego, chlorkowego i fosforanowego. Ponadto przez zmniejszenie objętości krwi obniża ciśnienie tętnicze. Jednocześnie osłabia reakcję mięśni gładkich naczyń na bodźce wywołujące skurcz. Podany dożylnie wywołuje diurezę już po 15 min., a działanie leku utrzymuje się ok. 3 godz. Po podaniu doustnym lek rozpoczyna działanie moczopędne po 30-60 min. Z białkami osocza wiąże się w 98%, a jego okres półtrwania wynosi ok. 1,0 godz. Posiada zdolność przenikania bariery łożyska i do mleka matki karmiącej. Wydala się głównie z moczem w postaci niezmienionej.
Wskazania:
Obrzęki pochodzenia krążeniowego, wątrobowego i nerkowego, obrzęk płuc, skąpomocz, przełomy nadciśnieniowe, wspomagająco w obrzęku mózgu i w leczeniu zatruć.
Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na substancję czynną oraz sulfonamidy, śpiączka wątrobowa, bezmocz, hiperkaliemia (zbyt wysoki poziom potasu), hiponatremia (zbyt niski poziom sodu). Ostrożnie stosować u pacjentów z przerostem prostaty oraz przyjmujących glikozydy nasercowe. Leku nie należy stosować w okresie karmienia piersią. Stosuje się wyłącznie w sytuacji gdy przewidywane korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla płodu (kat. C).
Działania niepożądane:
Zasadowica metaboliczna, hipowolemia (zmniejszenie objętości krwi w łożysku naczyniowym), zapaść, skłonność do tworzenia się zakrzepów, uszkodzenie nerwu słuchowego, napady dny moczanowej, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności, wymioty, uczucie zmęczenia i zawroty głowy.
Interakcje:
Wzmaga toksyczne działanie antybiotyków aminoglikozydowych, cefalosporyn, glikozydów nasercowych i soli litu. Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne o budowie niesteroidowej (NLPZ) oraz sukralfat obniżają aktywność moczopędną furosemidu. Lek osłabia działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych, natomiast nasila aktywność pochodnych kumarynowych o działaniu przeciwzakrzepowym. Leki obniżające ilość lipidów we krwi (np. Kolestipol) obniżają biodostępność furosemidu.
Dawkowanie:
Dożylnie lub domięśniowo początkowo 20-40 mg, a następnie co 2 godz. kolejne 20 mg, aż do uzyskania efektu moczopędnego. Przy podaniu dożylnym nie należy przekraczać dawki 4,0 mg/min. Przy podaniu doustnym 20-40 mg, do 80 mg dziennie. Dzieci doustnie 2 mg/kg masy ciała, maksymalnie 40 mg dziennie.
Preparaty:
– Furosemidum (sól sodowa) amp. 20 mg/2 ml; tabletki 40 mg;
– Furosemide Kabi roztwór do wstrzyknięć 20 mg/2 ml (5 lub 50 amp. 2 ml).