CLONOZEPAMUM
ampułka 1 mg/ml (1 ml)

Długo działająca pochodna benzodiazepiny wykazująca silne działanie przeciwdrgawkowe. a także działanie uspokajające, nasenne, anksjolityczne i miorelaksacyjne. Bezpośrednio hamuje korowe i podkorowe ogniska padaczkorodne. zapobiega uogólnianiu się napadu drgawkowego. Skraca czas trwania drgawek. W OUN wzmaga pre- i postsynaptyczne działanie hamujące GABA. W ten sposób hiperkompensacyjne procesy pobudzenia tłumione są przez ujemne sprzężenie zwrotne, bez istotnego naruszenia fizjologicznej czynności neuronalnej. Mechanizm działania pochodnych benzodiazepiny nie został dokładnie wyjaśniony; miejscem ich działania jest makromolekularny kompleks, obejmujący receptory GABAa, receptory benzodiazepinowe i kanały chlorkowe. Receptory benzodiazepinowe przez allosteryczną interakcję z receptorami GABA^ powodują otwarcie kanałów chlorkowych i zwiększają przenikanie jonów chlorkowych do wnętrza neuronów. Pochodne benzodiazepiny, działając poprzez układ GABA-ergiczny. nasilają hamujące działanie GABA w OUN, głównie na układ limbiczny, podwzgórze i wzgórze. Klonazepam szybko i całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. Po podaniu p.o. tmgx wynosi h. Dostępność biologiczna wynosi ok. 90%. W 85% wiąże się z białkami osocza. Po podaniu p.o. 2 mg klonazepamu działanie rozpoczyna się w ciągu 30-60 min i utrzymuje się u dzieci przez 6-8 h, a u dorosłych przez 8-12 h. Po podaniu i.v. działanie występuje natychmiast i utrzymuje się przez 2-3 h. t1wynosi 30-60 h. Metabolizowany jest w wątrobie. Główny metabolit – 7-amino-klonazepam – w badaniach doświadczalnych wykazuje niewielkie działanie przeciwdrgawkowe. W ciągu 4-10 dni 50-70% dawki podanej p.o. wydalane jest z moczem. 10-30% z kałem w postaci wolnych lub sprzężonych metabolitów, tylko 0,5% występuje w moczu w postaci niezmienionej. Eliminacja leku z osocza może przebiegać wolniej u noworodków, osób w podeszłym wieku, u chorych z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Przenika przez łożysko i do pokarmu kobiecego.

Wskazania:
Pozajelitowo. i.v. lub, w sytuacjach nagłych, gdy dostęp do żyły jest utrudniony, i.m. Przerywanie wszystkich postaci stanu padaczkowego. P.o. Padaczka u dorosłych i dzieci – napady uogólnione: akinetyczne. miokloniczne, toniczno-kloniczne. nieświadomości oraz napady częściowe (ogniskowe).

Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na pochodne benzodiazepiny lub którykolwiek składnik preparatu, ostra niewydolność płuc, ciężka niewydolność oddechowa, niezależnie od przyczyny, zespół bezdechu sennego, myasthenia gravis. Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego leku w postaci do podawania pozajelitowego nie stosować u noworodków i wcześniaków. Leku w postaci tabletek nie stosować u osób z ostra porfirią, ciężką niewydolnością wątroby lub w przypadku zatrucia alkoholem. U osób w podeszłym wieku stosować mniejsze dawki leku, ze względu na ryzyko nasilenia działań niepożądanych, głównie zaburzeń orientacji i koordynacji ruchowej (urazy, upadki). Należy zachować szczególną ostrożność u osób z przewlekłą niewydolnością oddechową, z powodu hamowania ośrodka oddechowego przez pochodne benzodiazepiny. Zachować ostrożność i zmniejszyć dawkę leku u osób z niewydolnością wątroby lub nerek. Nie zaleca się stosowania pochodnych benzodiazepny u osób z ciężką niewydolnością wątroby, ponieważ mogą one przyspieszać rozwój encefalopatii wątrobowej, a niewydolność wątroby może nasilać działania niepożądane leków. Nie zaleca się stosowania u chorych z psychozami Zachować ostrożność u pacjentów z jaskrą, ataksją móżdżkową i rdzeniową oraz u osób z uzależnieniem od alkoholu, narkotyków lub leków w wywiadzie. Ponieważ u niemowląt i małych dzieci lek może powodować zwiększenie wytwarzania śliny lub wzmożenie wydzielania oskrzelowego, podczas leczenia należy kontrolować drożność dróg oddechowych.Zachować ostrożność u chorych z objawami depresji endogennej, ze względu na możliwość wystąpienia tendencji samobójczych; z powodu możliwości celowego przedawkowania, lek należy przepisywać w możliwie najmniejszej dawce; pochodnych benzodiazepiny nie należy stosować w monoterapii depresji lub lęku związanego z depresją. Stosowanie pochodnych benzodiazepiny przez kilka tygodni może prowadzić do rozwoju tolerancji i zmniejszenia skuteczności działania. Podobnie, stosowanie tych leków długotrwale lub w dużych dawkach, wiąże się z ryzykiem uzależnienia psychicznego i fizycznego, ryzyko to jest większe u osób uzależnionych od alkoholu lub narkotyków. Zaprzestanie podawania pochodnych benzodiazepiny wiąże się często z wystąpieniem zespołu „odbicia” objawiającego się trwającymi przez 1-2 dni bezsennością i stanem niepokoju. Objawy abstynencyjne (m in. lęk, zaburzenia snu. drażliwość, depresja, bóle i skurcze mięśni, brak łaknienia) występują często po nagłym zaprzestaniu stosowania pochodnych benzodiazepiny, czasem (w przypadku krótko działających pochodnych benzodiazepiny) już w okresach między dawkami lub podczas zmniejszania dawki. Pochodne benzodiazepiny mogą powodować następczą niepamięć. Mogą również powodować wystąpienie reakcji paradoksalnych (niepokój ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresywność, wrogość, koszmary senne, omamy, psychozy, somnambulizm. zaburzenia osobowości, nasilona bezsenność); dotyczy to szczególnie chorych w podeszłym wieku lub uzależnionych od alkoholu; w przypadku ich pojawienia się należy przerwać leczenie. Klonazepam u pacjentów z porfirią może prowokować napady padaczki. Lek w postaci tabl. zawiera laktozę; nie stosować u osób z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją laktozy, pierwotnym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. W trakcie długotrwałego leczenia zaleca się wykonywanie okresowych badań morfologii i testów czynnościowych wątroby. W trakcie leczenia i 3 dni po jego zakończeniu nie należy spożywać alkoholu. Podczas podawania i.v. należy wybrać żyłę odpowiedniej wielkości, podawać lek monitorując ciśnienie tętnicze i czynność oddechową; zbyt szybkie podanie lub do zbyt małej żyły może skutkować wystąpieniem zakrzepicy żylnej.

Działania niepożądane:
Bradykardia, ból w klatce piersiowej, nieprawidłowa morfologia krwi, senność, spowolnienie reakcji, ból i zawroty głowy, nadwrażliwość na światło, stany splątania i dezorientacji, ataksja, niekiedy dyzartria z mową zamazaną i nieprawidłowym wymawianiem, zaburzenia pamięci, zaburzenia widzenia (niewyraźne, podwójne widzenie, oczopląs), rzadko depresja ośrodka oddechowego (szczególnie podczas stosowania innych leków działających depresyjnie na ośrodek oddechowy), rzadko zaburzenia ze strony układu pokarmowego (nudności, dolegliwości żołądkowe, uczucie suchości w jamie ustnej, niesmak), zatrzymanie moczu, mimowolne oddawanie lub nietrzymanie moczu, bolesne oddawanie moczu, pokrzywka, wypryski, wypadanie włosów, zaburzenia pigmentacji, osłabienie mięśni, drżenie mięśni, bóle mięśniowe, brak apetytu, nieznaczne obniżenie ciśnienia tętniczego, ogólne osłabienie, omdlenia, w niektórych przypadkach padaczki podczas długotrwałego stosowania może zwiększyć się częstość napadów, reakcje nadwrażliwości (bardzo rzadko), alergiczne reakcje skórne (wysypka, świąd, pokrzywka), niewielkie zwiększenie aktywności aminotransferaz, zaburzenia czynności wątroby z wystąpieniem żółtaczki, zaburzenia miesiączkowania, zaburzenia libido, reakcje paradoksalne (niepokój psychoruchowy, bezsenność, zwiększona pobudliwość, agresja, drżenie mięśniowe, drgawki; reakcje te występują częściej po spożyciu alkoholu, u osób w podeszłym wieku i u pacjentów z chorobami psychicznymi). Podczas leczenia klonazepamem w dawkach terapeutycznych może rozwinąć się uzależnienie psychiczne i fizyczne; ryzyko uzależnienia wzrasta w miarę zwiększania dawki i wydłużaniem czasu leczenia; szczególnie narażeni są chorzy z chorobą alkoholową lub innymi uzależnieniami w wywiadzie. Nagłe przerwanie leczenia może spowodować wystąpienie zespołu odstawiennego. Podczas leczenia może ujawnić się wcześniej niezdiagnozowana depresja. W pojedynczych przypadkach: przedwczesny rozwój płciowy u dzieci z pojawieniem się drugorzędowych cech płciowych. W przypadku podawania i.v., niekiedy zapalenie żyły. Przedawkowanie może objawiać się sennością, zaburzeniami świadomości, koordynacji ruchowej, osłabieniem odruchów, niewyraźną mową. jak również tachykardią. niedociśnieniem oraz zahamowaniem czynności ośrodka oddechowego, utratą przytomności, śpiączką. U pacjentów, u których w ciągu 4 h od przedawkowania nie wystąpiły żadne objawy zatrucia, istnieje duże prawdopodobieństwo, że nie wystąpią one w ogóle. Leczenie: monitorowanie oddechu, tętna i ciśnienia tętniczego, płukanie żołądka, podawanie węgla aktywowanego (jeśli przyjęto klonazepam w dawce większej niż 0.4 mg/kg mc., a od przyjęcia nie upłynęła godzina) oraz odpowiednie leczenie objawowe. Jeśli przedawkowano sam klonazepam. płukanie żołądka może nie być konieczne. W przypadku znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego należy stosować leki wazopresyjne. Odtrutką jest flumazenil – wybiórczy antagonista receptorów benzodiazepinowych – jego podawanie chorym na padaczkę leczonym pochodnymi benzodiazepiny nie jest wskazane, ponieważ może to wyzwolić napad padaczkowy.

Interakcje:
Równoległe stosowanie klonazepamu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi, szczególnie pochodnymi hydantoiny lub fenobarbitalem. może powodować nasilenie działań niepożądanych. Klonazepam można podawać równolegle z jednym lekiem lub kilkoma innymi lekami o działaniu przeciwdrgawkowym po odpowiednim zmodyfikowaniu dawki stosowanych leków. Równoległe stosowanie klonazepamu i kwasu walproinowego zwykle jest bezpieczne i skuteczne, ale może wywołać napad padaczkowy typu absence. Fenytoina, karbamazepina.fenobarbital, ryfampicyna. prymidon indukują izoenzymy cytochromu P-450 i mogą zmniejszać stężenie klonazepamu w osoczu, osłabiając jego działanie Kofeina i w mniejszym stopniu teofilina mogą osłabiać działanie klonazepamu. W trakcie równoległego stosowania obserwowano zwiększenie stężenia fenytoiny lub prymidonu. Cymetydyna. disulfiram.erytromycyna, ketokonazol, rytonawir i inne inhibitory cytochromu P450 mogą hamować metabolizm klonazepamu i nasilać jego działanie depresyjna na OUN. Depresyjne działanie klonazepamu na OUN wzmagają m.in. opioidowe leki przeciwbólowe, leki psychotropowe, leki przeciwdepresyjne. leki przeciwhistaminowe, leki hipotensyjne o działaniu ośrodkowym, środki znieczulające. Klonazepam przedłuża i nasila działanie leków zwiotczających mięśnie prążkowane. Alkohol nasila działanie depresyjne klonazepamu na OUN i może prowadzić do wystąpienia reakcji paradoksanych. takich jak: pobudzenie psychoruchowe czy agresywne zachowanie; nasileniu ulega również działanie sedacyjne. włącznie z zaburzeniami koordynacji ruchowej i utratą przytomności, może wystąpić napad padaczki. Amiodaron może nasilać toksyczność pochodnych benzodiazepiny. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania pochodnych benzodiazepiny u chorych przyjmujących lewodopę. ponieważ mogą one zmniejszać jej skuteczność. Palenie papierosów może zmniejszać działanie sedatywne pochodnych benzodiazepiny.

Dawkowanie:
Pozajelitowo. I.v., wyłącznie po rozcieńczeniu, we wstrzyknięciu lub wlewie kroplowym; w sytuacjach nagłych, gdy dostęp do żyły jest utrudniony – i.m. Dorośli. 1 mg, w razie konieczności dawkę powtórzyć; maks. 20 mg/d. Dzieci i niemowlęta. Zwykle 0.5 mg w powolnym wstrzyknięciu i.v. Zachować ostrożność u osób w podeszłym wieku albo z zaburzeniami czynności wątroby i/lub nerek. Czas leczenia należy ograniczyć do minimum. Lek należy odstawiać stopniowo, nawet w przypadku krótkotrwałego leczenia. P.o.

Tabletki można dzielić na 2 lub 4 części. Dorośli. Początkowo 1,5 mg/d w 3 daw. podz., następnie dawkę zwiększać stopniowo o 0,5-1 mg co 3 dni w ciągu 2-4 tyg. do uzyskania odpowiedniego efektu terapeutycznego; jeśli niemożliwe jest podanie równych dawek, większą dawkę należy podać przed snem; w leczeniu podtrzymującym zwykle 4-8 mg/d w daw. podz.; dawka maks. 20 mg/d. Po ustaleniu skutecznej dawki podtrzymującej lek można podawać 1 */d wieczorem, przed snem. Dzieci. Stosować w 3-4 daw. podz. podawanych w równych odstępach czasu Dzieci 1.-5. rż. początkowo 0,25 mg/d, w leczeniu podtrzymującym 1-2 mg/d; 6.-16. rż. początkowo 0.5 mg/d. w leczeniu podtrzymującym 2-4 mg/d. Zachować ostrożność u chorych z zaburzeniami czynności wątroby i/lub nerek; konieczne może być zmniejszenie dawki leku. Dawka początkowa u osób w podeszłym wieku nie powinna przekraczać 0.5 mg/d. Lek odstawiać stopniowo.

Preparaty:
– Clonazepamum – roztwór do wstrzykiwań 1 mg/ml 10amp.
– Clonazepamum – tabl. 0,5 mg 30 tabl.
– Clonazepamum – tabl. 2 mg 30 tabl.