AMIODARONI HYDROCHLORIDUM
ampułka 50 mg/ml (3 ml)
Lek antyarytmiczny, należący do III grupy wg klasyfikacji Vaughana-Williams`a. Preparat stosuje się w formie rozpuszczalnego w wodzie chlorowodorku. Główne działanie preparatu to wydłużanie czasu trwania potencjału czynnościowego i okresu refrakcji w komórkach mięśnia sercowego. Amiodaron zmniejsza zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen, działa ujemnie chronotropowo (zmniejsza częstość skurczów mięśnia sercowego), zmniejsza napięcie mięśni gładkich naczyń i w ten sposób obniża opór obwodowy krwi. Działanie leku po podaniu dożylnym jest powolne, a czas połowicznego rozpadu t1/2 wynosi ok. 14-30 dni. Lek jest metabolizowany w wątrobie i wydalany z żółcią. Posiada zdolność pokonywania bariery krew-łożysko i przechodzi do mleka matki karmiącej piersią. Po całkowitym odstawieniu lek pozostaje przez pewien czas w organizmie, a jego obecność stwierdzono nawet po ponad 100 dniach od momentu podania. Lek podany doustnie wchłania się z przewodu pokarmowego powoli, średnio w 50%, a maksymalne stężenie osiąga po 3-7 godz. od momentu przyjęcia pojedynczej dawki. Wiąże się w 96% z białkami osocza i kumuluje się w tkance tłuszczowej i w organach silnie ukrwionych jak wątroba, śledziona i płuca.
Wskazania:
Komorowe zaburzenia rytmu serca zagrażające życiu, nawracające migotanie i trzepotanie przedsionków, u dzieci w leczeniu zaburzeń rytmu serca, nie reagujących na inne leki.
Przeciwwskazania:
Bradykardia zatokowa, blok przedsionkowo-komorowy, zaburzenia czynności tarczycy, porfiria, hipokaliemia, ciąża i okres karmienia piersią, nadwrażliwość na jod lub amiodaron.
Działania niepożądane:
Amiodaron należy do leków o wysokiej toksyczności i należy go stosować wyłącznie w przypadku zaistnienia bezwzględnych wskazań. Najgroźniejszym działaniem niepożądanym jest uszkadzanie tkanki płucnej, prowadzące do śródmiąższowego zapalenia płuc i zwłóknienia tkanki płucnej. Poza tym obserwuje się objawy neurologiczne: złe samopoczucie, drżenie kończyn, ruchy mimowolne, polineuropatia obwodowa oraz objawy ze strony przewodu pokarmowego: brak łaknienia, nudności, wymioty i zaparcia. Rzadziej obserwuje się nasilanie istniejących zaburzeń rytmu serca, objawy dermatologiczne i zaburzenia czynności tarczycy (zaleca się kontrolę czynności tarczycy podczas leczenia amiodaronem).
Interakcje:
Podany z innymi lekami przeciwarytmicznymi (beta-blokery i blokery kanału wapniowego) może nasilać ich działanie kardiodepresyjne i zwiększać ujemny efekt chronotropowy. Jego stężenie w surowicy krwi wzrasta pod wpływem cimetydyny, indinawiru oraz soku z grejpfruta. Podany wraz z digoksyną podwyższa jej stężenie w surowicy krwi. Nasila działania leków przeciwzakrzepowych np. pochodnych warfaryny, co może być powodem powikłań krwotocznych.
Dawkowanie:
Dożylnie we wlewie w roztworze 5% glukozy w czasie 20-120 min. w ilości 5 mg/kg masy ciała/dobę (maksymalnie 1,2 g/dobę) pod kontrolą EKG.
Preparaty:
– Amiokordin amp. 3 ml (1 ml zaw. 50 mg), tabl. 200 mg;
– Cordarone amp. 3 ml (1 ml zaw. 50 mg), tabl. 200 mg;
– Sedacoron amp. 3 ml (1 ml zaw. 50 mg), tabl. 200 mg;
– Opacorden tabl. 200 mg.